Nico, Het Slotakkoord

nico, het slotakkoord
Title: Nico, Het Slotakkoord
Author: James Young [James Edward]
Translator (in Dutch): Pieter Cramer
ISBN: 90-388-8691-8
Format: Paperback, First Edition
Pages: 266
Publisher: Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam, Netherlands
Publishing Date: 1998-04-09
Liner Notes: Nijgh & Van Ditmar presenteert literaire non-fictie
De laatste dagen van Nico
[Ramon de Louw]

Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar schenkt al jaren aandacht aan non-fictie van literair niveau. In deze reeks is onlangs 'Nico, het slotakkoord' verschenen. Het boek verhaalt over de laatste jaren van de voormalige zangeres van de Velvet Underground.

Voordat Nico, Christa Paffgen voor de burgerlijke stand, door Andy Warhol als zangeres voor de Velvet Underground werd geïnstalleerd, had ze al een behoorlijke carrière achter de rug. Na een tijdje als mannequin in Parijs en New York te hebben gewerkt, kwam ze terecht in de cast van Fellini's La Dolce Vita. Toen ze uiteindelijk als nachtclubzangeres in de muziekwereld terecht kwam maakte ze al gauw kennis met Brian Jones (Rolling Stones), Bob Dylan en natuurlijk Andy Warhol. Tegen de zin van Lou Reed en John Cale werd ze als zangeres naar voren geschoven. Ze maakten het haar niet makkelijk. Toen ze na die tijd een solocarrière begon produceerde John Cale enkele platen. Bij haar laatste plaat, Camera Obscura, was James Young als arrangeur betrokken. Over zijn periode met Nico schreef hij in 1992 het boek met als oorspronkelijke titel Songs They never Play on The Radio, Nico: The Last Bohemian. Het boek werd in hetzelfde jaar vertaald door Pieter Cramer en beleeft nu, onder de huidige titel, de tweede druk.

James Young wordt in 1982 door de manager van Nico aangetrokken als pianist in de begeleidingsband van Nico. Het aanbod kwam voor hem op het juiste moment, want de sfeer van Oxford en bibliotheken ging hem enigszins vervelen. Met een vlotte pen registreert hij vanaf dat moment de gebeurtenissen tijdens de tournees met Nico. Vanwege de cynische en komische toon en de absurditeit van het leven met de junk Nico, heeft het boek veel weg van een literaire Spinal Tap. Pas op het eind van het boek besef je weer dat je een soort biografie aan het lezen bent; de dood van Nico komt in het boek net zo plotseling als in het echte leven. Nico overleed in 1988 aan een hersenbloeding. Gezien haar achtergrond was een overdosis logischer geweest.

Het hele boek beschrijft eigenlijk het circus dat is opgebouwd rond de verslaving van Nico. Met de optredens wordt het geld voor de drugs verdiend en de begeleidingsband speelt mee voor een schijntje. Geld voor goede geluidsmensen of apparatuur en is er dan ook niet. Mede hierdoor en door de drugsperikelen van Nico en enkele bandleden lopen veel optredens in de soep. Ook omdat Nico's muziek in de jaren tachtig niet echt aanslaat, is de hele onderneming eigenlijk een idioot idee. James Young omschrijft het met de volgende woorden: "Ze hielp ons bij het in kaart brengen van een heel ander landschap voor ons leven, heel anders dan dat van het in de jaren tachtig gangbare gejakker. We hebben zelf nooit, geen enkel moment, gedacht dat we tot de popbusiness behoorden. We waren gewoon steeds daar waar het allemaal nu juist niet gebeurde".

Toch kent het leven van een junk ook gejakker. Hilarisch is de periode dat de groep in het Oostblok verblijft. Niet alleen zijn de drugs bijna op, maar de bijzondere aandacht van de geheime politie maakt het er ook niet rustiger op. James Young beschrijft het allemaal droogkomisch zoals alleen een Brit dat kan. Over een zigeunerin waar Nico het niet zo op heeft schrijft hij: "Nico's Midden-Europese boerenafkomst impliceerde een aangeboren angst voor zigeuners; plus natuurlijk de waarschuwingen van Dr. Goebbels betreffende de volksgezondheid". En als de zigeunerin dan ook nog met de groep mee naar het westen wil in ruil voor seks: "Met een kut en een kont kom je de hele wereld rond".

Het boek kent eigenlijk maar één manco; de vertaler weet zich slecht raad met het Engelse dialect ("Snapjewa'k bedoel?"). Het verhaal, verder overigens goed vertaald, kan het echter goed hebben. Het is dan ook uitermate geschikt voor mensen die de komende vakantie zelf op tour gaan. Draai er dan wel de juiste muziek bij in je walkman.
Original English Edition: Bloomsbury Publishing Limited

© 1998-2011
Serge Mironneau